Ibamiasz - jeden z 72 aniołów noszących
bo skie imię Szemhameforasz.
Iblis --> Eblis
Iboriel - w
literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu)
nieba.
Iciriel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami
Księżyca.
Idedi - w teologii akadyjskiej, aniołowie za mieszkujący
pierwsze niebo (zob. Lenormant, Chaldean Magic, s. 148).
Idrael - w
literaturze Hejchalot (Maase Mer kawa), anioł strzegący piątej sali (pałacu)
nieba. Idris - w tradycji koranicznej, imię patriar chy Henocha (por. hebrajska
Księga Henocha). 'Ifafi - w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł
strzegący siódmej sali (pałacu) nieba. Igal - jeden z 70 aniołów amuletów porodo
wych.
Igeret bat Machalat - w Zoharze (Leviticus 114a) inna
forma imienia --> Agrat bat Machlat. Ihiazel - jeden z 72 aniołów noszących
bo skie imię Szemhameforasz.
Ij ar - talmudyczny anioł, zdaniem niektó
rych badaczy przejęty, podobnie jak Michał i Gabriel, z mitologii babilońskiej
(zob. Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Ij asusael - w
tradycjach o Henochu, jeden z wodzów aniołów czterech pór roku.
Ikar Sof
- anioł rządzący żydowskim mie siącem szwat (styczeń-luty). Zob. Schwab, Vo
cabutaire de l'Angelologie.
Ilaniel - według żydowskiej legendy, anioł
sprawujący pieczę nad drzewami owocowymi (--> Sofiel).
Ili-Abrat
(Ilabrat) - babiloński skrzydlaty anioł, wódz posłańców boga Anu, zazwyczaj
przedstawiany z laską lub różdżką w prawej dłoni. Zwany jest także
Papukkal.
Im - akadyjskie imię -> Rimmona.
Imachedel -
anioł wzywany przez mistrza ceremonii podczas obrzędów magicznych (zob. Mathers,
The Greater Key of Solomon).
Imamiasz - w kabale, anioł chóru księstw,
a właściwie były anioł tego chóru (przed upad kiem). W piekle jest opiekunem
podróżników; przywołany odpowiednim zaklęciem, upoka rza lub zabija
nieprzyjaciół inwokanta. Był nie gdyś jednym z 72 aniołów noszących boskie imię
Szemhameforasz. Reprodukcję pieczęci Imamiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale
Prati que, s. 289.
'Imiel - w literaturze Hejchalot, anioł asystu jący
Metatronowi podczas odmawiania modli twy Szema (zob. hebrajska Księga
Henocha).
Imriaf - anioł rządzący żydowskim miesią cem tamuz
(czerwiec-lipiec). zob. Schwab, Vo cabulaire de l'Angelologie.
Imriel
("elokwencja Boża") - anielski wład ca żydowskiego miesiąca siwan
(maj-czerwiec). Zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie.
Indra - w
mitologii wedyjskiej, jedna z istot niebiańskich przyrównywanych do judeo
chrześcijańskich aniołów (-> aditjowie).
Ingetal lub Ingetel
-> Getel
In Hii - w mitologii mandajskiej, jeden z czte rech
malki lub uthri (tj. aniołów) Gwiazdy Polar nej (zob. Drower, The Mandaeans of
Irag and Iran).
Inias - jeden z siedmiu aniołów, których kult został
oficjalnie potępiony przez synod rzymski w 745 r. Sześciu pozostałych to: Uriel,
Raguel, Symiel (Semibel), Tubuel, Tubuas i Sabaok. inkuby - według Justyna
Męczennika, Kle mensa i Terturliana inkuby są "aniołami, które posiadają ciało i
utrzymują grzeszne stosunki z kobietami" (zob. Sinistrari, Demoniality; or In
cubi and Succubi).
Inon - w The Greater Key of Solomon Mathersa,
święte imię anioła, za pomocą którego inwokant może zmusić demony do ukazania
się podczas Salomonowych obrzędów magicznych.
inteligencje -
neoplatoński odpowiednik judeochrześcijańskch aniołów lub świętych se firot.
Według większości źródeł jest ich dziesięć. W Enchiridionie papieża Leona III
(Rzym, 1523) zwane są inteligencjami planetarnymi (zob. Jung, Fallen Angels in
Jewish, Christian and Mo hammedan Literature).
Irel - w okultyzmie,
anioł przebywający w piątym niebie. Pełni służbę we wtorek. Przy wołuje się go z
zachodu.
Irouel - anioł strachu. Imię Irouela wypisywa no na amuletach
noszonych przez kobiety w cią ży (zob. Schwab, Vocabulaire de
1'Angelologie).
Isfandarmend (Isfan Darmaz) - w mitologii perskiej,
anioł opiekuńczy ziemi oraz władca lutego; także anioł piątego dnia każdego mie
siąca. Isfandarmend jest też aniołem stróżem cnotliwych kobiet (zob. Clayton,
Angelology; Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).
Iszliasz -
jeden z aniołów rządzących Wscho dem (--> Gauril Iszliha).Itatijasz - jedno z
wielu imion anioła Meta trona.Itkal - anioł czułości, przywoływany w przy
padkach waśni między ludźmi (zob. Schwab, Vocabulaire de
l'Angelologie).
Itmon - jedno z wielu imion anioła
Metatrona.
Itot - anioł, który z pomocą innych aniołów potrafi
udaremnić nikczemne knowania demo na Safatoraela (zob. Conybeare, The Testament
>of Solomon).
Itra'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż
przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, [has?o] "Angels" w: Dictionary of
Islam). Izachel 153
Ituriel ("odkrywanie Boga") - jeden z trzech sarim
(książąt) świętych sefirot, służący pod roz kazami anioła Sefurirona. Imię
Ituriela pojawia się w XVI-wiecznym traktacie Izaaka ha-Kohena z Sorii, gdzie
słowo to oznacza "wielką, złotą ko ronę", oraz w Pardes Rimmonim Mojżesza Kordo
wero. Imię spotykane także w księgach zaklęć; widnieje ono, między innymi, na
pierwszym pentagramie planety Mars (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Milton (Raj utracony IV, 1004) przedstawił Ituriela jako cherubina (nie
słusznie, powiada Gershom Sholem), któremu, wraz z Zefonem, Gabriel zleca misję
odszukania kryjówki Szatana. Aniołowie znajdują "króla strasznego" w ogrodzie
Edenu, "gdy ropuchy postać / Przybrawszy, przysiadł tuż przy uchu Ewy". Dopiero
kiedy Ituriel trącił go włócznią, Kusiciel przybrał swą zwykłą postać. Wydarze
nie to ilustruje jedna z rycin Hayleyowskiego wydania dzieł Miltona (London,
1794). Wbrew twierdzeniom niektórych badaczy (zob. West, The Names of Milton's
Angels, "Studies in Philo logy", kwiecień 1950), Milton nie wymyślił imie nia
Ituriel (podobnie jak imion Abdiel i Zofiel), lecz zapewne zaczerpnął je z
jednego z wyżej wymienionych źródeł. Ituriel jest też jednym z czterech aniołów
występujących w The State of Innocence Drydena. [W Buncie aniołów A. Fran ce'a
Ituriel jest upadłym archaniołem, a w swo im ziemskim wcieleniu "ateistką i
rewolucjoni stką" o imieniu Zita - przyp. tłum.]
Izaak (hebr.: śmiał
się) - nazywany aniołem światłości, gdyż w chwili narodzin otaczał go
nadprzyrodzony blask. Jego narodziny obwie ścił anioł Michał. Legenda o boskim
pochodze niu Izaaka powołuje się także na fakt, że Ab raham był za stary, aby
mieć potomstwo (por. Rdz 21, 5). "Tradycja żydowska - powiada Forlong w
Encyclopedia of Religions - czyni z Izaaka anioła światłości, stworzonego przed
stworzeniem świata, który następnie wcielił się w jednego z bezgrzesznych
patriarchów, nad którymi śmierć nie miała żadnej władzy".
Izachel -
anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, najczęściej w modlitwie mistrza
ceremonii (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts, s.
204).
Izda - anioł dbający, aby ludziom nie zabrak ło pożywienia (zob.
Schwab, Vocabulaire de I'An gelologie).
Iz'iel - w literaturze
Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu)
nieba.
Izis (Izyda) - w Raju utraconym (I, 556) Milton zalicza to
egipskie bóstwo do upadłych aniołów. Fenicjanie przemianowali Izis na Astarota,
któ ry w traktatach magicznych jest eks-serafinem, a obecnie wielkim księciem
krain piekielnych.
Izjael - w Heptameronie de Abano oraz w The Magus
Barretta, jeden z aniołów wtorku, zamie szkujący piąte niebo.
Izmael
(Isma'il) - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów
(zob. Hughes, [hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam); także anioł pierwszego
nieba, wódz "krowom podobnych" aniołów, opiekujących się wyznawcami Allaha (zob.
Hastings, Encyc lopaedia o f Religion and Ethics, t. 4, s. 619).
Izmoli
- w okultyzmie, anio? s?u?ebny Sama ksa, poniedzia?kowego w?adcy anio?ów
powie trza (zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2; de Claremont,
The Ancient's Book of Magic).
Izrael ("ten, który walczył z Bogiem")
anioł chóru chajot, aniołów otaczających Tron Chwały, utożsamianych z
cherubinami lub se rafinami. W Księdze Razjela Izrael jest szóstym aniołem
tronowym. W Modlitwie Józefa, gnostyc kim apokryfie z Aleksandrii, komentowanym
przez Orygenesa i Euzebiusza, czytamy: "Ja, który mówiłem do ciebie, Jakub i
Izrael, jestem aniołem Bożym i wielkim duchem [archikon]". I dalej: "Ja jestem
Izrael, archanioł mocy Pań skiej". W innym fragmencie tekstu, Jakub-Izrael
przedstawia się jako anioł Uriel. W apokryfie tym patriarcha Jakub jest
archaniołem (Izrael to jego anielskie imię), który zstąpił na ziemię i wcielił
się w śmiertelnego człowieka (zob. Odeberg, 3 Enoch). O niebiańskiej istocie zwa
nej Izrael wspominają mistycy żydowscy z VII -XI w.; anioł ten "zwołuje zastępy
aniołów, aby śpiewały chwałę Pana". Filon utożsamia Izraela z Logosem. U
Ginzberga (The Legends o f the Jews, t. 5, s. 307) Izrael to "Jakub na Tronie
Chwały" (zob. hebrajska Księga Henocha; Księga Razjela). W mitologii arabskiej,
jako Azrael, jest on jed nym z czterech aniołów, które pojawią się na ziemi,
kiedy po raz pierwszy zabrzmi trąba Są du Ostatecznego (trzej pozostali to
Michał, Ga briel i Izrafel). Według Koranu trąba zabrzmi trzykrotnie (raz na
czterdzieści lat lub czter dzieści dni), za trzecim razem obwieszczając
zmartwychwstanie. Wówczas z rozkazu Allaha "wyschłe i zgniłe kości oraz
rozproszone człon ki wszystkich ludzi, aż do ostatniego włosa, zo staną
zawezwane na Sąd Ostateczny" (zob. Sa le, Preliminary Discourse, w: The Koran,
s. 59).
Izrafel (Israfel, Israfil, Isrefel, Sarafiel) - w mi tologii
arabskiej "płonący", anioł pieśni i zmar twychwstania, który zadmie w trąbę w
dniu Są du Ostatecznego. Opisywany jest jako anioł o czterech skrzydłach; "kiedy
jego stopy znajdu ją się pod siódmą ziemią, czołem sięga kolumn boskiego tronu".
Ponadto "trzy razy dziennie i trzykrotnie w ciągu nocy zagląda do piekła, a
widok ów napełnia go takim smutkiem, że gdyby nie interwencja Allaha, jego łzy
zatopiły by ziemię". Według legendy Izrafel przez trzy lata towarzyszył
Mahometowi, przygotowując go do działalności prorockiej (później Izrafela
zastąpił Gabriel); zob. Shorter Encyclopaedia of Is lam. Inna legenda opowiada o
tym, jak Izrafel, Gabriel, Michał i Azrael zostali rozesłani przez Allaha na
cztery strony świata po siedem garści prochu ziemi, z którego miał zostać
ulepiony Adam; polecenie Allaha zdołał wypełnić tylko Azrael, anioł śmierci
(por. Rdz 2, 7, gdzie "Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi"; zob. też Ginz berg,
The Legends o f the Jews, t. 1, s. 55, gdzie Adam miał zostać stworzony z
"garstki prochu ziemi wziętej z miejsca, gdzie z czasem miał sta nąć
jerozolimski ołtarz pojednania"). Izrafel jest też jednym z czterech aniołów,
które mają spło nąć w kosmicznej pożodze (wspomina o tym Koran), jaka ogarnie
wszechświat, gdy zabrzmi trzecia i ostatnia trąba. Istnieje jednak silnie za
korzenione w tradycji przekonanie, że Allah ich wskrzesi, tak jak wskrzesił
niższe rangą duchy (np. Rahaba); zob. Hastings, Encyclopaedia o f Re ligion and
Ethics, t. 4, s. 615. Należy jednak zwró cić uwagę, że w Koranie Izrafel nie
został wy mieniony z imienia. A zatem E.A. Poe niesłusznie powołuje się na tę
księgę w przypisie do wiersza Izra fel (autor niniejszego słownika po święcił
tej kwestii osobny artykuł). Izrafel jest też bohaterem satyry C.E.S. Wooda
Heavenly Dis course. Litografię Hugona Steiner-Praga przed stawiającą Izrafela
zob. w: The Poems of Edgar Allan Poe, s. 146 (wyd. Limited Editions Club)
Biografia Poego, pióra Herveya Allena, nosi ty tuł Isra fel. Zob. wiersz Edwina
Markhama Our Isra fel.