ROZDZIAŁ XV: RÓŻNE ZJAWISKA ASTRALNEIstnieje podstawa uzasadniająca przypuszczenie, że w niedalekiej przyszłości metody stosowania jednego lub dwóch rodzajów energii ponadfizycznych staną się znane na całym świecie. Taka właśnie siła przenosi podczas spirytystycznych seansów ogromne ciężary. To zjawisko może być wywołane między innymi przez: 1. Prądy eteryczne istniejące na powierzchni ziemi i przepływające z bieguna do bieguna. Ich natężenie jest bardzo duże, a wytwarzana siła nie do pokonania, podobnie jak przypływ morza. Można ją bezpiecznie wykorzystać, ale nieudolne próby kierowania nią grożą poważnymi konsekwencjami. 2. Ciśnienie eteryczne, odpowiadające do pewnego stopnia ciśnieniu atmosferycznemu, ale daleko większe. Okultyzm uczy, jak można wyodrębnić dane ciało eteryczne, aby uruchomić ogromną siłę eterycznego ciśnienia; 3. Ogromne zasoby potencjalnej energii, magazynowane w materii podczas inwolucyjnego procesu przechodzenia subtelnej materii w grubą. Zmieniając stan skupienia materii można wyzwolić i zużytkować jej część, podobnie jak utajona energia ciepła może być wyzwolona przez zmianę stanu skupienia; 4. Rezonans – czynnik, ułatwiający osiągnięcie wielu rezultatów przez wytworzenie podstawowego dla danej materii tonu. Wywołuje on odpowiednie drgania. Przeprowadzając takie doświadczenie w świecie fizycznym, na przykład wydobywając dźwięk z harfy, który wywołuje współbrzmienie innych harf, identycznie nastrojonych, nie wprowadza się w ruch żadnej dodatkowej energii. W świecie astralnym materia jest zdecydowanie mniej bezwładna, toteż gdy wywoła się w niej wibracje rezonansowe, dodaje ona własną siłę do początkowego impulsu, który dzięki temu zostaje zwielokrotniony. Rytmiczne powtarzanie impulsu może wzmocnić te wibracje tak bardzo, że ostateczny rezultat będzie nieproporcjonalnie większy od wywołującej go przyczyny. Możliwości zastosowania tej siły przez Wielkiego Adepta, dokładnie znającego te możliwości, wydają się bezgraniczne, ponieważ samo zbudowanie wszechświata stanowi jedynie rezultat wibracji, wytworzonych przez Wypowiedziane Słowo. Efekty spowodowane pewną kategorią mantr lub inwokacji, które nie odwołują się do pomocy elementali, opierają się także na wibracjach rezonansowych. Przez działanie niezmiernie szybkich wibracji, przezwyciężających siłę spójności cząstek molekularnych, można doprowadzić do powstania dezintegracji przedmiotu. Jeszcze szybsze wibracje nieco odmiennego typu powodują rozpad molekuł na atomy. Ciało doprowadzone w ten sposób do stanu eterycznego z łatwością może być przeniesione z miejsca na miejsce, i to z bardzo dużą szybkością. W chwili wyłączenia działającej siły, ciśnienie eteryczne powoduje powrót tegoż ciała do pierwotnego stanu. Konieczne jest w tym miejscu wyjaśnienie, w jaki sposób zachowuje się kształt zdezintegrowanego, a następnie zmaterializowanego przedmiotu. Zmieniając na przykład za pomocą ciepła metalowy klucz w gaz, a następnie odsuwając źródło ciepła, zauważamy, że materia krzepnie. Nie zachowuje jednak wcześniejszej formy klucza, lecz przybiera bezkształtną postać bryły metalu. Przyczyną tego zjawiska jest rozproszenie esencji elementalnej, która ożywiała formę klucza. Nie oznacza to, że ciepło może oddziaływać na esencję elementalną; powraca ona tylko do wielkiego zbiornika esencji, z którego pochodzi, wskutek zniszczenia jej tymczasowego kształtu – ciała stałego, podobnie jak wyższe składniki człowieka, choć całkiem obojętne na działanie gorąca, muszą opuścić ciało fizyczne, gdy zniszczy je ogień. W rezultacie, gdy ochłodzony metal klucza powraca do stanu stałego, "ziemska" esencja elementalna, która go teraz wypełnia, nie jest już ta sama, co poprzednio. To właśnie powoduje, że nie zostaje zachowany kształt klucza. Jednak człowiek dokonujący dezintegracji klucza w celu przeniesienia go w inne miejsce może postarać się, aby esencja elementalna zachowała swój poprzedni kształt aż do zakończenia aktu przeniesienia. Wtedy kształt ten będzie działać jak forma odlewnicza, do której spłyną cząsteczki krzepnącej materii. Jeżeli więc eksperymentatora nie zawiedzie zdolność skupiania uwagi, kształt przedmiotu zostanie dokładnie zachowany. Aporty, czyli dostarczanie przedmiotów na dużą odległość, czasami są przeprowadzane w taki właśnie sposób. Jest oczywiste, że w stanie dezintegracji mogą one przechodzić łatwo przez wszelkie stałe przedmioty mury domów, ściany zamkniętego pudełka itp. Zatem przejście materii przez materię jest wtedy prostą rzeczą, tak samo jak przepływ wody przez sito lub gazu przez ciało płynne. Materializacja, a więc przekształcenie przedmiotu będącego w eterycznym stanie skupienia w ciało stałe, może być dokonana jako proces odwrotny do wyżej opisanego. W tym wypadku także jest niezbędny wytrwały wysiłek woli, nie pozwalający zmaterializowanej materii na powrót do stanu eterycznego. Wszelkiego rodzaju zakłócenia elektryczne powodują trudności zarówno w procesach materializacji, jak i dezintegracji. Nie można wykluczyć, że są one wynikiem tej samej przyczyny, dla której światło prawie całkowicie je uniemożliwia – destrukcyjnego działania silnych wibracji, Zjawisko odtworzenia odbitek można wywołać tworząc w myśli doskonałe wyobrażenie przedmiotu, który ma być skopiowany, a następnie skupiając wokół niego odpowiednią ilość materii astralnej i fizycznej. Przeprowadzenie tego działania wymaga dużej zdolności koncentracji, ponieważ cząstkę odtworzonego przedmiotu (wewnątrz niego, jak i na zewnątrz) należy trzymać równocześnie w polu uwagi. Osoba, która nie potrafi pobrać niezbędnej ilości materii z otaczającego eteru, może czasami wziąć ją z kopiowanego przedmiotu, co powoduje zmniejszenie jego wagi. Precypitacja listów może być dokonana w różny sposób. Adept na leżącej przed nim kartce papieru może stworzyć wyobrażenie tego, co pragnie na niej przekazać, a następnie pobrać z eteru materię potrzebną do obiektywizacji wyobrażenia. Równie łatwo może uczynić to samo na kartce papieru znajdującej się przed jego korespondentem, bez względu na dzielącą ich odległość. Trzecia metoda jest szybsza, a więc częściej stosowana. Polega ona na przekazaniu treści listu do umysłu ucznia i pozostawieniu mu mechanicznej czynności precypitacji. Uczeń widzi list tak, jakby był napisany na papierze ręką Mistrza i obiektywizuje go. Jeżeli ma trudności w pobraniu materii z otaczającego go eteru i rzutowaniu pisma na papier, może to uczynić za pomocą atramentu lub barwnego proszku. Łatwo jest naśladować w ten sposób charakter pisma każdej osoby, a wykrycie zwykłymi środkami tego fałszerstwa jest raczej niemożliwe. Uczeń Mistrza może w nieomylny sposób stwierdzić autentyczność listu, ale dla każdej innej osoby dowód autentyczności jego pochodzenia znajduje się wyłącznie w jego treści i w duchu, w którym został napisany, ponieważ sam rękopis, nawet najdoskonalej naśladowany, nie jest wystarczającym świadectwem. Słabo wyćwiczony uczeń potrafi jednocześnie wyobrazić sobie kilka słów naraz, ale uczeń o większym doświadczeniu widzi w wyobraźni całą stronę lub cały list. W ten sposób podczas seansów spirytystycznych odtwarza się długie listy w ciągu paru sekund. W podobny sposób można przesyłać obrazy, ale w tym wypadku należy wyobrazić sobie od razu cały obraz; barwy zaś, jeżeli są potrzebne, muszą być przygotowane oddzielnie i właściwie zastosowane. Jest to więc pole dla artystycznych zdolności, a lepsze wyniki osiągną osoby o pewnym doświadczeniu w dziedzinie sztuki. Pisanie na tabliczce łupkowej niekiedy odbywa się przez precypitację, ale częściej materializują się koniuszki "dłoni ducha", wystarczające do kierowania ruchem rysika. Lewitacja – unoszenie się w powietrzu ludzkiego ciała – często ma miejsce podczas seansów spirytystycznych, podczas których "ręce duchów" podtrzymują w powietrzu ciało medium. Taki fakt może również zaistnieć dzięki pomocy elementali powietrza i wody. Niemniej jednak na Wschodzie, a czasami i u nas, stosuje się inną technikę. Okultyzm zna metodę neutralizowania, a nawet odwracania kierunku działania siły grawitacji, która w istocie ma charakter magnetyczny, co ułatwia wywołanie zjawiska lewitacji. Nie można wykluczyć, że właśnie ta metoda była stosowana w starożytnych Indiach i Atlantydzie przy wznoszeniu się w górę statków powietrznych; być może była ona też zastosowana przy budowie piramid i Stonehenge. Ponieważ światło polega na wibracjach eteru, więc każdy, kto wie, jak wywoływać owe wibracje, może wytwarzać "duchy świetliste" – łagodnie fosforyzujące w ciemności lub oślepiające jak światło elektryczne, czy też tańczące kulki światła, w które tak chętnie przeobrażają się pewne kategorie elementali ognia. Sztuka manipulowania ogniem bez oparzenia dłoni może być wykonana dzięki powleczeniu dłoni bardzo cienką warstwą materii eterycznej, tak aby nie przepuszczała ognia. Oczywiście istnieje też inny sposób wykonania tej sztuki. Wytwarzanie ognia jest również możliwe w świecie astralnym, podobnie jak i przeciwdziałanie jego skutkom. Jak się wydaje, istnieją trzy sposoby wywoływania tego zjawiska: – wywołanie i podtrzymywanie wibracji o odpowiedniej prędkości aż do spowodowania zapalenia; – wprowadzenie przez czwarty wymiar minimalnej cząstki palącej się substancji i rozdmuchanie jej w płomień; – wprowadzenie składników chemicznych, powodujących zapalenie. Transmutacja metali może być dokonana przez sprowadzenie kawałka metalu do stanu atomowego i następnie uporządkowanie atomów w odmienny sposób. Reperkusja, o której będziemy szerzej mówili w rozdziale o niewidzialnych pomocnikach, opiera się także na zasadzie wcześniej wspomnianego rezonansu. |