Wstecz / Spis Treści / Dalej

ROZDZIAŁ VI: KUNDALINI

W wydanym ostatnio Ciele eterycznym jest zawarty opis kundalini w odniesieniu do ciała eterycznego i jego czakr. Teraz przybliżymy to zagadnienie w związku z ciałem astralnym.

Znane są trzy siły emanujące z Logosu:
1. Fohat, przejawiający się w postaci elektryczności, ciepła, światła, ruchu itd.
2. Prana, która przejawia się jako siła życiowa.
3. Kundalini, znane także pod nazwą "ognia wężowego".

Każda z tych sił istnieje we wszystkich siłach bytu, o których coś wiemy. Zgodnie z dotychczasową wiedzą, żadna z nich nie może przekształcić się w drugą, jak też żadna nie występuje razem; każda jest odrębna od pozostałych.

Głos milczenia nazywa kundalini "siłą ognistą" i "Matką świata". Pierwszą z tych nazw kundalini zawdzięcza swojemu podobieństwu do strumienia płynnego ognia, przepływającego przez ciało spiralną drogą, podobną do ruchu węża. "Matką świata" nazywa się ją dlatego, że jest zdolna ożywiać nasze poszczególne ciała i narzędzia, dzięki czemu mogą się przed nami odsłaniać kolejno coraz to wyższe światy.

Siedzibą tej siły w ciele człowieka jest czakra podstawy kręgosłupa, ale u przeciętnego osobnika jest ona uśpiona i cicha. Dopóki człowiek nie osiągnie odpowiedniego poziomu moralnego rozwoju i mocy siły woli, lepiej jest, gdy kundalini pozostaje uśpione. Wysoki poziom moralnego rozwoju oraz potężna siła woli są wystarczające, aby zapanować nad kundalini. Nie wolno samemu podejmować żadnych eksperymentów z tą siłą; lepiej korzystać ze wskazówek doświadczonego nauczyciela, ponieważ niebezpieczeństwa związane z kundalini są jak najbardziej realne i bardzo groźne. Niektóre z nich mają charakter czysto fizyczny – nie kontrolowany i gwałtowny ruch kundalini wywołuje ostre dolegliwości fizyczne i może uszkodzić tkanki, a nawet zniszczyć życie fizyczne; możliwe jest również trwałe uszkodzenie wyższych, ponadfizycznych ciał człowieka.

Jednym z najczęściej spotykanych skutków przedwczesnego obudzenia kundalini jest jej pęd w dół ciała zamiast w górę, co powoduje podniecenie najbardziej niepożądanych namiętności. Są one spotęgowane w takim stopniu, że jakiekolwiek przeciwstawienie się im jest niemożliwe. Człowiek dotknięty taką siłą staje się zdeprawowanym potworem, satyrem i sadystą. Być może uzyskuje dzięki temu pewne ponadnormalne zdolności, ale ułatwiają mu one jedynie nawiązanie kontaktu z czarnym światem, tym niższym kręgiem ewolucji, z którym ludzkość nie powinna mieć nic wspólnego. Uwolnienie z tej niewoli może zająć więcej niż jedną inkarnację.

Istnieje szkoła czarnej magii, która celowo posługuje się tą siłą, aby ożywić niższe czakry, którymi nigdy nie posługują się zwolennicy Dobrego Prawa.

Przedwczesne przebudzenie kundalini może mieć także inne, równie niepożądane następstwa. Zasila ono i wzmacnia wszystkie właściwości ludzkiej natury, łatwiej potęguje złe skłonności niż dobre. W ciele mentalnym na przykład łatwo budzi się ambicja i niepomiernie się rozrasta. Obudzenie kundalini prawdopodobnie zasila w wielkim stopniu zdolności intelektualne, którym towarzyszy bezmierna szatańska pycha, niespotykana u zwykłego człowieka.

Jeżeli kundalini budzi się u nieświadomego człowieka, na przykład po wypadku, to powinien on natychmiast zasięgnąć rady osób, dobrze znających się na rzeczy.

Obudzenie kundalini, którego metoda nie jest publicznie znana, jak i próby kierowania przepływem tej siły przez czakry (kolejność przepływu także jest celowo utrzymywana w ścisłej tajemnicy), nie powinny być nigdy podejmowane bez wyraźnej wskazówki Mistrza, czuwającego nad swoim uczniem podczas różnych faz tego eksperymentu.

Doświadczeni okultyści jak najpoważniej przestrzegają przed wszelkimi próbami budzenia kundalini bez pomocy odpowiedniego przewodnika, ponieważ niesie ono wyzwolenie jogom, a niewolę głupcom.

Zasadnicza rola kundalini związana z rozwojem okultystycznym polega na tym, że skierowana do czakr ciała eterycznego ożywia je i czyni z nich komunikacyjne pomosty pomiędzy ciałem astralnym i fizycznym. W Głosie milczenia powiedziano, że gdy kundalini dotrze do ośrodka między brwiami i w pełni go ożywi, wówczas budzi się zdolność słyszenia głosu Mistrza, to znaczy głosu jaźni, czyli wyższego "ja". Tłumaczy się to tym, że gdy przysadka zaczyna w pełni funkcjonować, staje się doskonałym połączeniem z ciałem astralnym i dzięki temu można odbierać wszystkie impulsy (przekazy) płynące z wnętrza naszej istoty. Ponadto wszystkie czakry powinny być obudzone we właściwym czasie, tak aby każda z nich mogła reagować na wszelkie bodźce astralne.

Większość ludzi nie osiągnie tego w ciągu obecnej inkarnacji, zwłaszcza jeżeli zaczęli się oni zajmować tymi sprawami po raz pierwszy.

Walkę mającą na celu podbój kundalini człowiek musi powtarzać w każdej inkarnacji, ponieważ za każdym razem jego ciała są nowe. Ale jeżeli choć raz odniósł zwycięstwo nad tą siłą, jego walka nie będzie trudna. Działanie kundalini bywa rozmaite, w zależności od typu człowieka; niektórzy ludzie widzą swoje własne wyższe "ja", inni słyszą jego głos. Nawiązanie łączności z wyższym "ja" ma kilka poziomów. Dla osobowości oznacza to wpływ jaźni, a dla jaźni jest działaniem siły monady; dla monady natomiast oznacza stanie się świadomym wyrazem Logosa.

Tyrs (rodzaj laski zakończonej u góry szyszką sosnową), który w starożytności był symbolem kręgosłupa i kundalini stanowił również przedmiot praktycznego użytku. Było to narzędzie magnetyczne o bardzo dużej mocy, używane przez wtajemniczonych do oswobodzenia ciała astralnego z fizycznego, gdy w pełni świadomości przechodzili do wyższego życia. Kapłan przeprowadzający magnetyzację przykładał tyrs do kręgosłupa kandydata, udzielając mu w ten sposób trochę własnego magnetyzmu, aby ułatwić mu przezwyciężanie trudności i pomóc w czekających go wysiłkach.