Oto jest księga praw i praktyk śpiących umarłych, napisana przeze mnie, Abd Al-Hazred'a - wielkiego czarnoksiężnika i poetę. Przy pomocy sekretów tej księgi rozmawiałem z mrocznymi duchami, które obdarzyły mnie wieloma bogactwami, zarówno w postaci pieniędzy jak i wiedzy, nauczyłem się nawet niewyuczalnej wiedzy boskich istot, taka jest potęga tego, czego się nauczyłem. Poznałem też prawdę o Starych Duchach, które żyły przed człowiekiem, które nadal żyją śpiąc, a są one bardzo przerażające. To właśnie twarz jednego z tych wielu duchów wprowadziła mnie w tą potężną magię.

Pewnego poranka obudziłem się i spostrzegłem, że świat się zmienił, niebo było ciemniejsze i grzmiało głosami złych duchów, a kwiaty i życie także zostało przez nie zduszone. Wtedy usłyszałem wrzaskliwe wołanie, krzyk czegoś ponad wzgórzami, czegoś, co mnie wzywało. Wrzaskliwe wołanie wprawiało przyprawiało mnie o szaleństwo i sprawiło, że obaliłem sie zimnym potem, w końcu nie mogłem już go dłużej ignorować i zdecydowałem sprawdzić, co to za bestia wydawała z siebie ten wrzaskliwy zew. Opuściłem mój dom i poszedłem na pustynię za głosem, który rozbrzmiewał wokół mnie. Błąkjałem się po pustyni, bez niczego oprócz ubrania na sobie, pociłem się za dnia i marzłem nocą. Ale nadal słyszałem to wrzaskliwe wołanie.

Trzeciego dnia, kiedy minęła osiemnasta godzina tego dnia, wrzaskliwy zew ustał i oto stanął przede mną człowiek. Mężczyzna ten był całkiem czarny, czarna była jego twarz i ubranie, pozdrowił mnie w moim języku, moim imieniem. Mężczyzna powiedział mi swoje imię i jego imię było Ebonor, i był on demonem. Ebonor był tym, który wydawał z siebie wrzask i nie wiedziałem jeszcze wtedy, że nie był on jakimś poślednim demonem, który dręczy słabych; był on posłańcem najbardziej złowieszczych duchów, zwanych Starymi Duchami, których nawet najpotężniejszy czarnoksiężnik czy nawet Bóg nie jest w stanie całkowicie kontrolować. Ten demon obdarzył mnie zdolnością rozumienia wszystkich języków, czy były one pisane lub mówione przez człowieka lub bestię. To właśnie dzięki temu ja, Abd Al-Hazred, byłem w stanie odczytać dokumenty, które budziły zmieszanie pośród innych śmiertelników przez wiele dziesięcioleci, ale także nigdy nie zaznałem spokoju. Nawet kiedy staram się położyć i zasnąć, słyszę stworzenia, które mówią wokół mnie, słyszę ptaki i pustynne insekty, ale najgorsze ze wszystkiego są psy, które szaleńczo warczą i szczekają o nadejściu Starych Duchów.

Teraz, kiedy wrzaskliwe wołanie ustało, wróciłem do mojego miasta z nową wiedzą i spędziłem tam wiele nieprzespanych nocy, słuchając dźwięków najmniejszych bestii i rozmów niewidzialnych demonów; tylko jeśli wszystko umrze będę mógł zasnąć, pomyślałem.

Po wielu dniach bez snu wybrałem się jeszcze raz na pustynię, w nadziei odnalezienia Ebonora, żeby zmusić go do odebrania mi tego daru, który stał się dla mnie najbardziej przerażąjącą klątwą. Przesz trzy dni i osiemnaście godzin błąkałem się i ponownie o osiemnastej godzinie Ebonor pojawił się przede mną. Upadłem przed nim i zacząłem go błagaćzabrał z powrotejm swój dar, który przyprawiał mój umysł o obłęd, ale on nie okazał współczucia. Zamisat tego powiedział, że pokaże mi więcej wiedzy. Wziął moją rękę i powiódł mnie pod zimne piaski, przez wiele stopni, którymi nigdy nie kroczył żaden człowiek, aż dotarliśmy do drzwi tejemnej komory. Tutaj odnajdziesz prawdy ostateczne, ale zrozumiesz niewiele, powiedział demon, otwierając drzwi. Wtedy usłyszałem wrzaskliwe wołanie dochodzące z portalu, ale tym razem było ono tysiaćkroć bardziej intensywne; i Ebonor wziął moją rękę i pchnął mnie przez próg. Przez te drzwi widziałem niewypowiedzianą wiedzę, chociaż tylko niewiele z tego mój umysł zachował.

A kiedy nauka się skończyła, znalazłem się z powrotem na pustyni stojąc przed Ebonorem, który śmiał się ze mnie i mówił, że umysł ludzki jest o wiele gorszy od umysłów Starych Duchów. Nauczyłem się o Starych Duchach w tajemnej komorze, są one najbardziej przerażającymi i złymi duchami, które przybyła z zewnętrza Stworzenia, aby żyć na Ziemi. W czasach zanim narodził się człowiek zostali wygnani z ziemi, bo gwiazdy źle się ułożyły. Wszyscy zostali wygnani z Ziemi oprócz Nyarlathotepa, mrocznego z Egiptu i posłańca Wielkich Przedwiecznych, którego Ebonor był jedną z twarzy. Odwróciwszy się ode mnie, Ebonor zaśmiał się znowu i powiedziiał mi, że pewnego dnia nadejdzie czas, kiedy gwiazdy znów będą w porządku i Stare Duchy powrócą. Kiedy te słowa zostały wypowiedziane, zostałem ponownie sam.

Postanowiłem odpocząć, mimo że przeklęty dar nadal był ze mną. Kiedy odpoczywałem, zdałem sobie sprawę, że trzymam w dłoniach księgę, księgę która zawierała wiele imion Nyarlathotepa, posłańca Starych Duchów. Potrafiłem doskonale odczytać tę księgę, ale nikt inny nie był w stanie tego zrobić, bo mówil, że nie sa w stanie zrozumieć słów ze stron księgi. księga powiedziałą mi, że Nyarlathotep ma dwadzieścia jeden imion lub twarzy. Każde z tych imion może być wzywane tylko w odpowiedniej godzinie, od trzeciej godziny dnia do przedostatniej godziny dnia. Każdemu imieniu towarzyszy święty i specjalny znak, który także musi być uzyty przy odpowiedniej inwokacji. Oto imiona Nyarlathotepa;

Imię trzeciej godziny to Etonetatae i jest on mistrzem magicznych słów i zwrotów, powinienieś często się z nim kontaktować w swej pracy, bo dostarczy ci on wielu słów mocy. Etonetatae nie ma ciała, ale może manifestować swoją obecność jako mgła lub pozostać niewidzialnym.

Uwaga: Wszystkie pieczęcie Nyarlathotepa oprócz ostatniej zrobione są z trzech linii prostych i trzech zakrzywionych linii.

Imię czwartej godziny to Odanen, który przynosi ze sobą życzenia Starych Duchów, będziesz chciał raczej komunikować się z Odanenem, niż bezpośrednio z samymi Starymi Duchami, bo tak jest o wiele bezpieczniej. Odanen pojawia się przed magiem jako cienista figura, która jest ledwo widoczna.

Imię piątej godziny to Banibo, który wyjawi magowi miejsce ukrycia wspaniałych skarbów, ale uważaj- nie pozwól, aby przekonał cię do opuszczenia kręgu, upewnij się, że przekazał ci wszystkie wskazówki i odpędź go. Banibo pojawia się jako zdeformowany i rozkładający się człowiek, emanujący z siebie odór gnijącej materii.

Imię szóstej godziny to Obinab, wyjawia on magowi wiele tajemnic dotyczących wszechświata. Jest przeciwieństwem Banibo, ale nadal będzie usiłował nakłonić cię do opuszczenia kregu, aby wziąć cię ze sobą w podróż. Jeśli to zechce uczynić, to wtedy nalegaj aby sam dał ci wiedzę, którą uzyskałbys podczas podróży.

Imię siódmej godziny to Bosoro, który pojawia się jako ogromny i ognisty wąż - nie patrz w jego oczy, albo zostaniesz uwięziony na zawsze, zamiast tego nakaż mu ukazać się w ludzkiej formie i będzie on musiał usłuchać. Bosoro posiada wiedzę o ludzkich umysłach i możesz go poprosic o wyjawienie wiedzy o człowieku, którego imię wymówisz.

Imię ósmej godziny to Oxeren, który posiada wiedzę o przeszłości i pojawia się na czarnym koniu, który potrafi gnać szybciej niż czas.

Imię dziewiątej godziny to Badero, który jest panem gestów i nauczy zaklinającego wielu magicznych gestów, dzieki którym bedzie w stanie otworzyć bramy do innych miejsc albo oddziaływać na umysły ludzi.

Imię dziesiatej godziny to Osenin, który posiada kontrole nad ludzkimi ciałami i może zmienić człowieka w dowolny kształt, który zażyczy sobie mag. Osenin pojawia się w ciele człowieka z głową jaszczura, którą otaczają płomienie.

Imię jedenastej godziny to Boxebo, który otwiera drzwi przed magiem, tak że jego droga przebiega bez przeszkód. Boxebo pojawia się jako ogromny insekt z wieloma parami rąk.

Imię dwunastej godziny to Norano, który zna wszystkie księgi, które kiedykolwiek istniały i podyktuje ją magowi, nieważne jakiej księgi szuka w tym czasie. Norano pojawia się jako skrzydlaty skryba.

Imię trzynastej godziny to Onaron, który posiada wielką wiedzę naukową, którą wyjawi magowi i można nawet wydać mu polecenie, aby przyniósł magowi rzadkie materiały, takie jak zioła i kamienie. Onaron pojawia się jako skrzydlaty człowiek z wieloma ostrymi, długimi zębami.

Imię czternastej godziny to Nerexo, który posiada informacje o tajemnych talizmanach i pieczęciach. Nerexo pojawia się w formie starego człowieka z nogami kozła.

Imię piętnastej godziny to Reranber, który jest najbardziej złym duchem i zamorduje każdego człowieka na twój rozkaz. Reranber będzie pojawaił się jako książę w lśniącym złocie, trzymający czarny miecz.

Imię szesnastej godziny to Orosob, który jest najbardziej lubieżnym demonem i stworzy każdą kobietę, jakiej sobie zażyczy mag. Orosob pojawia się jako nagi czarny człowiek, a jeśli nie pojawi się oznacza to, że grasuje po kraju oczarowywując niostrożnych, wtedy powinieneś go wezwać jeszcze raz, ale nie wzywaj go więcej niż trzy razy albo go rozgniewasz.

Imię siedemnatsej godziny to Nineso, który pojawi się jako identyczny sobowtór maga. Nineso posiada moc do zaklinania wielu pomniejszych duchów i mag powinien mu rozkazać, które duchy ma zakląć.

Imię osiemnastej godziny to Ebonor, który wyjawi ci nieludzką wiedzę i sprawi, że zrozumiesz wszystkie języki. Mag powinien zadawać mu pytania i nie namawiać go do obdarowywania darami wiedzy i języka, tak jak obdarował mnie - bo to tylko go rozgniewa. Ebonor pojawia się jako czarny człowiek, ubrany w czarną szatę.

Imię dziewiętnastej godziny to Oredab, który pojawia się jako szkielet jadący na grzbiecie wielkiej jaszczurki. Oredab posiaa moc niszczenia całych miast jednym gestem.

Imię dwudziestej godziny to Nenado, posiada wielką siłę i może wpływać na ruchy gwiazd i planet. Nenando pojawia się jako posąg z głową larwy muchy.

Imię dwudziestej pierwszej godziny to Rubanir, którego postać ciągle się zmienia i zawsze pozostaeni nieokreślona. Rubanir posiada wiedzę o wszystkich rzeczach, które miały miejsce w przeszłości.

Imię dwudziestej drugiej godziny to Obexob, który pojawia się jako unoszące się w powietrzu zwłoki faraona spowite płomieniami. Obexob zsyła wizje magowi, który blizej przyjrzy się płomieniom.

Imię dwudziestej trzeciej godziny to Etananesoe, który jest zbyt przerażający aby znieść jego widok. Etananesoe jest prawdziwym wcieleniem Nyarlathotepa i pojawi się tylko w czasie, kiedy gwiazdy bedą w porządku.

Oto dwadzieścia jeden imion Nyarlathotepa i te imiona mogą byc wzywane tylko podczas swojej godziny używając zaklęć, które później podam, ale uważaj - nie wzywaj więcej niż jednej twarzy dziennie, inaczej Nyarlathotep rozgniewa się przerwie krąg, pożerając maga.

Z księgą zawierającą tą wiedzę, wyruszyłem na poszukiwanie nowego miejsca zamieszkania, gdyznie mogłem powrócić do mojej wioski, potrzebowałem czasu na studiowanie ścieżek Starych Duchów i potrzebowałem miejsca umarłych, żebym mógł spokojnie spać. Po wielu dniach wędrókwki znalazłem się w końcu w jakiejś grocie, w ruinach miasta, które kiedyś nazywano Ubar, tam postanowiłem zamieszkaćl. W moim odosobnieniu mogłem praktykować moją sztukę i nauczyłem się wiele od imion Nyarlathotepa, nawet ośmieliłem się zakląć niektóre ze Starych Duchów, co zakończyło się bardzo ponurymi konsekwencjami, bo nie byłem przygotowany na zniszczenie, jakie spowodują - gdyż żaden krąg nie jest w stanie ich powstrzymać. Spisałem także wszystko, czego się nauczyłem i co można było spisać, tak że ta wiedza może być przekazywana dalej i nie zostanie znowu utracona