Obaddon - jedna z form imienia Abaddon. W Mesjadzie Klopostocka, Obaddon jest serafi nem i towarzyszem -> Ituriela. W Pieśni VII tego utworu Obaddon tytułowany jest "mini strem śmierci" ( Abaddon; Apollyon).
Obizut - żeński demon przybierający postać skrzydlatego smoka. W Testameneie Salomona Obizut zostaje zmuszona do ucieczki przez anioła -> Bazazata.
Och - w okultyzmie, anioł władający Słońcem (aniołowie Słońca). Och może podarować 600 lat zdrowia (jeśli, rzecz jasna, inwokant dożyje tak sędziwego wieku). Jest też władcą 28 z 196 prowincji olimpijskich, na które podzielone jest niebo. Uważany jest za autorytet w dziedzinie mineralogii i nazywany jest "księciem alchemii". Reprodukcję pieczęci Ocha zob. w: Budge, Amu lets and Talismans, s. 389. Według Budge'a Och jest zwierzchnikiem 36 536 legionów duchów (zob. też pisma Corneliusa Agrippy).
Oerta - w apokryficznej Ewangelii Bartlomieja, anioł Północy. "W ręku trzyma płonącą pochod nię, którą przystawia sobie do boków, rozpra szając bijący od niego wielki chłód, i tym sposo bem chroniąc świat przed zamarznięciem' (zob. James, The Apoeryphal New Testament, s. 176). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja aniołem Północy jest Elbista lub Mauch (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, ez. 2, s. 506) przyp. tłum.]
Oetra - w apokryficznej Ewangelii Bartłomie ja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "razem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". Ich imiona na prośbę Bartłomieja wyjawia Beliar (zob. James, The Apocryphal New Testament, s. 177). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartłomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Ofael - anioł wtorku, mieszkający w piątym niebie, przywoływany z południa (zob. de Aba no, Heptameron).
Ofan - anioł utożsamiany z Sandalfonem.
Ofaniel lub Ofan (Ofniel, Aufniel, Jahriel) eponimiczny wódz chóru ofanim (tronów). Ofaniel sprawuje władzę nad Księżycem i czasem nazywany jest "aniołem kręgu Ksieżyca". We dług hebrajskiej Księgi Henocha ma on 16 twa rzy, 100 par skrzydeł i 8466 oczu. Jest "jednym z siedmiu wysokich rangą aniołów tronowych, którzy wypełniają polecenia niebiańskich moż nowładców" (zob. Almadel Salomona; Szósta i siód ma księga Mojżeszowa). "Dawni mędrcy - po wiada Rashi, komentując Księgę Ezechiela 1, 20 - utożsamiali Ofana, księcia tego chóru [o fa nim] z Sandalfonem' (zob. Ginsburg, The Esse nes. The Kabbalah).
Ofiel - jeden z siedmiu lub czternastu du chów olimpijskich. Ofiel sprawuje władzę nad planetą Merkury. Jako anioł chóru potęg, jest przywoływany w zaklęciach magicznych. Pod jego rozkazami służy sto tysięcy pośledniej szych duchów. Imię Ofiela wypisano na nekromantycznym dzwonie Girardiusa, którego dźwięk, jak wierzono, miał moc przywoływania zmarłych (zob. Grillot, Witchcra ft, Magic and AI chemy, ryc. 144). Ofiel jest także jednym z 70 aniołów amuletów porodowych (zob. Księga Ra zjela; Budge, Amulets and Talismans)
Ofiomorfus - w gnostycyzmie ofickim wąż Ofiomorfus jest odpowiednikiem hebrajskiego diabła Samaela (zob. Legge, Forerunners and Ri vals of Christianity, t. 2, s. 52).
Ofis ("wąż") - według asyryjskiego pisarza Pherciesa, "wódz zbuntowanych aniołów" (zob. Barrett, The Magus; Butler, Ritual Magic). Ofis był czczony przez ofitów jako wąż, który namówiwszy Ewę i Adama do zjedzenia zakazanego owocu, pomógł człowiekowi uzyskać dostęp do boskiej wiedzy. Na ilustracji w The Magus Barretta Ofis został przedstawiony jako demon.
Ofniel > Ofaniel
Og - potomek upadłych aniołów; syn Hiji. wnuka Szemhazaja, oraz brat Sihona. W tradycji żydowskiej Og jest amoryckim olbrzymem, którego zgładził Mojżesz. W Księdze Liczb (21, 33) oraz Księdze Powtórzonego Prawa (3, 1-7) Og jest królem Baszanu, którego Bóg wydał w ręce Izraela. Istnieje legenda, że Og przeżył potop na dachu arki Noego (por. Graves, Patai, Mitv hebrajskie, s. 17, 116; Unterman, Encyklopedia tra dycji i legend żydowskich, s. 202). Og jest znam także jako Palit. [Wśród apokryfów wymie nionych w Decretum Gelasianum znajdowała się "heretycka księga o gigancie imieniem Og, o którym podają, iż po potopie walczył ze smokiem" (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 1, s. 58) - przyp. tłum.]
Ohazja - książę oblicza i jeden z aniołów strzegących trzeciego nieba (zob. Ozar Midra shim, t. 1, s. 117).
Ohrmazd > Ormuzd
Oktinomon (Oktinomos) - "przenajświętszy anioł Boga" przywoływany w zaklęciu sitowia.
Ol - jeden z aniołów dwunastu znaków zo diaku. Ol reprezentuje i rządzi znakiem Lwa. Uważany jest także za jedną z "ognistych troi stości" (zob. Waite, The Lemegeton).
Olivier - eks-książę chóru archaniołów, o któ rvm wspomina Michaelis w Admirable History of .')e Possession and Conversion of a Penitent Woman lzob. Garinet, Histoire de la Magie en France; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 132). [Według ichaelisa Olivier jest demonem, który "zachęca do okrucieństwa i chciwości" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) - przyp. tłum.]
Omael - anioł, który pomnaża gatunki, unieśmiertelnia rasy oraz sprawuje opiekę nad ap tekarzami. Omael jest (lub był) aniołem chóru panowań i jednym z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Z drugiej strony, brak jednoznacznych dowodów, że jest on anio łem upadłym. Jak się zdaje, Omael pełni służbę zarówno w niebie, jak i w piekle (zob. Ambe lain, La Kabbale Pratique).Omeliel (Omeliei) - jedno z czterech imion aniołów zapisanych po hebrajsku na trzecim pentagramie Saturna. Reprodukcję kręgu przy wołań (na którym znajduje się imię Omeliela) zob. w: Shah, The Secret Lore of Magic, s. 54. Omiel - anioł, który przed Potopem "zada wał się" ze śmiertelniczkami (zob. Schwab, Vo cabulaire de 1'Angelologie).
Omoforus - w manicheizmie, "anioł pod trzymujący świat". Omoforus dźwiga kulę ziemską na ramionach, niczym Atlas (-> Splen ditenes).
On - w The Greater Key of Solomon Mathersa, imię Boga lub anioła przywoływane w zaklęciu sitowia. Według Waite'a (The Book of Black Magic and of Pacts) On jest demonem wzywanym w poniedziałkowych zaklęciach Lucyfera.
Onafiel - w poemacie Longfellowa The Goiden Legend, anioł władający Księżycem. W pierw szych wydaniach tego utworu aniołem Księżyca był Gabriel. Imię Onafiel jest wynalazkiem Long fenowa, który zapewne przez przypadek prze stawił litery w imieniu Ofaniel.
Onajefeton (Oneifeton) - imię ducha, za po mocą którego Bóg zawezwie zmarłych i przy wróci do życia (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Oniel (Onoel?) - anioł czasem utożsamiany z Hutrielem. Opiel jest zarządcą piątej warstwy piekła, gdzie przebywa Ahab, jeden z nie licznych, którzy "nie mają żadnego udziału w przyszłym świecie' (zob. Midrasz Konen; Ginzberg, The Legends of the Jews).
Onoel (Opiel, Hamiel, Haniel, Anael) - w gnostycyzmie Onoel jest jednym z siedmiu archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 307) uważał go za demona, który ukazuje się w postaci osła. Na liście archontów sporządzonej przez Orygenesa figurują również Michał, Rafał i Gabriel (zob. Conybeare, The Testament of Solomon; Grant, Gnosticism and Early Christianity; Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 294).
Onomatat - w apokryficznej Ewangelii Bartłomieja, jeden z dziewięciu aniołów, którzy "ra zem przebiegają krainy ziemskie i niebieskie". Ich imiona na prośbę Bartłomieja wyjawia Be liar (zob. James, The Apocryphal New Testament, s. 177). [W polskim przekładzie Ewangelii Bartlomieja (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) brak tego motywu - przyp. tłum.]
Onzo - "sprawiedliwy anioł Boga" przywoływany podczas egzorcyzmów wosku (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).
Opiel - anioł przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. Montgomery, Aramaic Incanta tion Texts from Nippur).
Or - potężny anioł przywoływany w zaklęciach magicznych, podczas okadzania (zob. Gri morium Verum).
Orael - jedna z inteligencji planety Saturn.
Orajos (Oreus) - w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu archontów (zob. [hasło] "Gno sticism" w: Catholic Encyclopedia).
Oranir - wielki książę dziewięciu aniołów letniego zrównania dnia z nocą, którego imię uważano za skuteczny amulet przeciwko uro kowi, "złemu oku" (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Ore'a - w literaturze Hejchalot (Maase Merka wa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Oreus (Orajos, Horajos) - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim (aniołów) boskiej obecności, stwórców kosmosu. Według św. Ireneusza Oreus jest jednym z ofickich archontów. Orygenes (Przeciw Celsusowi, s. 308) twierdzi, że imię Horajos (Oreus) zostało zaczerpnięte z "nauk magicznych".
Orfaniel - w okultyzmie, "potężny, wspa niały i czcigodny anioł, wódz pierwszego legionu". Jego gwiazdą jest Luna. Orfaniel jest przywoływany w poniedziałkowych zaklęciach magicznych (zob. de Claremont, The Ancient's Book of Magic; Malchus, The Secret Grimoire of Turiel).
Orfiel --> Orifiel
Oriares (Narel) - anioł rządzący zimą.
Oribel - jedna z form imienia Uriel; anioł, którego kult został oficjalnie zakazany przez pa pieża Zachariasza podczas synodu rzymskiego w 745 roku (zob. Hugo, Pracownicy morza; Hey wood, The Hierarchy o f the Blessed Angels). Oriel (Auriel, "światło Boga") - jeden z 70 aniołów amuletów porodowych; także jeden z aniołów rządzących dziesiątą godziną dnia. W Malache Elion, Oriel zwany jest aniołem prze znaczenia (zob. Księga Razjela; Budge, Amulets .rnd Talismans). gentów świata oraz aniołem godziny drugiej, służącym pod rozkazami Anaela. W doktrynie talizmanów Paracelsusa Orifiel jest głównym Talizmanem i pełni funkcję jednego z geniuszy (duchów) planetarnych Egiptu; jest także anio łem soboty. W poemacie Longfellowa The Gol den Legend, Orifiel jest aniołem planety Saturn (w pierwszym wydaniu tego utworu był nim Anachiel). Orifiel jest też jednym z bohaterów sztuki Remy'ego de Gourmonta Lilith. W The Devil's Own Dear Son Cabella jest on "oportuni stycznym archaniołem" (zob. Christian, The Hi story and Practice of Magic, t. 1, s. 317).
Orioch (Oriok, Ariuch, Ariok) - w słowiań skiej Księdze Henocha, Bóg naznacza dwóch aniołów, Oriocha i Mariocha, jako strażników pism Henocha. O Arioku mowa w Księdze Rodzaju (14,1) i Księdze Daniela (2, 14), ale w Bib lii nie jest to imię anioła.
Orion - w Mesjadzie Klopstocka, Orion jest aniołem stróżem św. Piotra. Eliphas Levi utoż samiał Oriona z Michałem; Szemhazaj (upadły serafin, którego legenda łączy z konstelacją zwaną przez Greków gwiazdozbiorem Oriona).
Ormael - anioł czwartej godziny nocy, słu żący pod Jefiszą (zob. Waite, The Lemegeton).
Ormary - anioł jedenastej godziny dnia, słu żący pod Barielem.
Ormas - anioł dziesiątej godziny dnia, służą cy pod Urielem.
Ormazd > Ormuzd
Ormijel - anioł czwartej godziny dnia, słu żący pod Wachmielem.
Orifel > Orifiel
Orifiel (Orifel, Orfiel) - według papieża Grze gorza Wielkiego, Orifiel jest jednym z siedmiu archaniołów; według innych źródeł, jest on księciem chóru tronów, a także (jak twierdzi Cornelius Agrippa) aniołem sprawującym władzę nad planetą Saturn. Zdaniem Eliphasa Leviego, w- kabale żydowskiej Orifiel, podobnie jak Sa rurn, jest aniołem pustkowi. W The Lemegeton Z? aite'a, Orfiel (Orifiel) jest jednym z siedmiu re
Ormisjel - anioł drugiej godziny dnia, służą cy pod Farrisem.
Ormuzd (Ormazd, Ohrmazd) - w zaratustrianizmie, najwyższe dobro, książę światłości, bliźniaczy brat Arymana, księcia zła i ciemności; każdy z nich sprawuje niepodzielną władzę w swoim królestwie. Dualizm ten został odrzucony przez judaizm i chrześcijaństwo, które są religiami monoteistycznymi, i w których zło istnieje jedynie z przyzwoleniem Boga. Ormuzd jest przedstawiany jako brodaty mężczyzna, któremu towarzyszą aniołowie.
Orojael - w gnostycyzmie, jedna z czterech istot niebiańskich, przez św. Ireneusza utożsa miana z Urielem lub Raguelem (zob. Apokryf Jana; por. Rudolph, Gnoza, s. 73).
Oromasim - w Szóstej i siódmej księdze Moj żeszowej, jeden z trzech książąt tego świata (dwaj pozostali to Aramin i Mitrim).
Osael - anioł wtorku, mieszkający w piątym niebie, przywoływany z południa (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Oseny - w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszo wej, cherubin (lub serafin) przywoływany pod czas obrzędów magicznych.
Osgaebial - anioł rządzący ósmą godziną dnia; dowodzi "wielką chmarą towarzyszących mu duchów' (zob. Waite, The Lemegeton).
Oteos - w The Book of Black Magic and of Pacts Waite'a, "przenajświętsze imię przywoływane w zaklęciach odszukiwania ukrytych skarbów". W Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej Oteos jest duchem ziemi, wzywanym podczas obrzędów kabalistycznych.
Otmon - w tradycji Merkawy, imię, które przybiera Metatron, kiedy "pieczętuje winowaj ców pochodzących z ludu Izraela" (zob. hebraj ska Księga Henocha).
Otriel - duch przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Ange lologie).
Ou - jedna z form imienia Uriel; także anioł wymieniony w Reguie Wojny. [W polskim tłu maczeniu Reguly Wojny (zob. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym) nie występuje anioł o tym imieniu - przyp. tłum.]
Ouestukati - żeński anioł godziny, który przybywa z ogrodu Hesperyd i przynosi ze so bą morską bryzę. W kabale Ouestukati jest anio łem pokrewnym Jehujasza.
Oul - pomocnik anioła Dalkujela w trzecim niebie (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Oumriel - anioł służebny, mieszkający w czwartym niebie (zob. Schwab, Vocabulaire de 1'Angelologie).
Ourpahil (Ourpail) - anioł w tradycji man dajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes des Coupes de Khouabir).
Ouza (Uzza) - w Midraszu Petirat Mosze, gdzie znajduje się dialog duszy Mojżesza z Bogiem, dusza przypomina Stwórcy, że "aniołowie Ouza i Azael zstąpili z nieba i popadli w grzech [utrzymując stosunki cielesne z córkami ludzkimi], natomiast Mojżesz nie popełnił tego grzechu", ponieważ od czasu, kiedy Bóg objawił się Prawodawcy, ten już nie zbliżał się do swojej żony. W Księdze Wyjścia (19,15) Mojżesz polecił mężczyznom Izraela, aby przez trzy dni nie zbliżali się do kobiet i tym sposobem oczyścili się przed spotkaniem z Bogiem na gó rze Synaj. Opis ten wydaje się sprzeczny z tra dycją żydowską, zgodnie z którą akt małżeń ski jest święty, a nie nieczysty, i każdorazowo uświęcany błogosławieństwem samej Szechiny.
Oza (Uza) - według Sefer ha-Heszek, jedno z imion anioła Metatrona.
Ozyrys - w Raju utraconym (I, 556), upadły anioł. Milton zaczerpnął to imię z mitologii sta roegipskiej, gdzie Ozyrys jest potężnym bóstwem, mężem Izydy, zamordowanym przez swojego brata, Seta.

Wstecz